Wooow!!!

We hebben van onze liefste Cathy meer fotoruimte cadeau gekregen! Wat waanzinnig gaaf!

You know what this means... MEER FOTO'S !!! In plaats van de 28 foto's per dag, maakt dat we nu 42 foto's per dag kunnen uploaden. Ik ben echt hartstikke blij hiermee en zal uiteraard volop foto's gaan maken vandaag :-) Thank you so much!

Zoals verteld; we gaan straks terug naar de burcht; Prazksy Hrad, en daar vervolgens de laatste gebouwen bekijken. Onwijs leuk dus. Stay tuned.

Stare Mêsto & Malá Strana

Vandaag was een hele drukke dag!

Zoals ik vanochtend beschreven heb, heb ik de metro gevonden. Toen ik vanmiddag Rob wakker gemaakt heb (no worries, na de eerste keer zachtjeszijn naam noemen, was hij gelijk klaarwakker en ready to go) zijn we naar de metro gelopen. Op dat zelfde moment kwam 'ons' kamermeisje de hotelkamer schoonmaken, dus dat was een perfecte timing. We hebben ons kaartje gekocht bij de informatiebalie, en ik schoot in de lach, want dat was exact hetzelfde kaartje als ik uit de automaat had kunnen halen, maar dit voor de zekerheid tóch nog even wilde checken. We zijn via het bospad naar beneden gelopen. Het leek me best wel oneerlijk om Rob op de terugweg dit steile gedeelte omhoog te laten lopen, maar naar beneden lukt nog wel. Ondertussen waren we gezellig aan het kletsen, terwijl hij mopperde op de steile heuvel, waarop ik voor de grap zei: wacht maar totdat we hem weer op moeten ^^

We liepen naar de metro en ik had mijn anwb-boekje bij me met daarop de metrokaart. Het metro netwerk lijkt op dat van Amsterdam, en het duurt niet lang voordat je de logica gevonden hebt. Althans, voor mij dan. We zitten op de rode metrolijn, de C-lijn bij roztyly en we moesten naar Muzeum, om daar vervolgens een transfer te pakken op de groene A-lijn richting Pretiny, en vervolgens uitstappen bij de halte: Staromestska. Rob geloofde het gelijk en was een beetje duf. We stapten in de metro die uiteraard Tsjechisch prevelde en daarbij wel komische reacties kreeg van Rob. 'WA?' Ik: dat je je handen en benen binnen de deur moet houden, want de deur gaat sluiten. Even later ging de omroep weer. 'WA?' Dat de volgende halte Budejovicka is, etc. En het wordt ook allemaal aangegeven op de borden, in het Tsjechisch. Als je gaat zoeken naar metro-halte: prestina (ofzoiets) dan heb je dikke vette pech, want prestina betekent 'halte'. (voor het geval je op de kaart gaat zoeken).

Bij Muzeum stapten we uit en moesten een hele lange roltrap af. Deze roltrap is 4x zo lang als de roltrap voor de metro in Amsterdam, dus kun je nagaan hóe ver je onder de grond zit. Ook staat er beneden verschrikkelijk veel wind, daar kan geen airco tegen op. Echt geweldig,je wandelt gewoon een tochtige koelkast in.Ideaal met dit weer. Al snel hadden we de juiste metro gevonden, we liepen er in 1x op af. Bij Staromestska zijn we uitgestapt en daar zagen we het Rudolifium.Rob vroeg zich af hoe ik dat wist. Ik zei: tja, dat weet je toch wel? (er stond een man op het grasveld voor het gebouw,die mij een foldertje gegeven heeft over het operahuis Rudolfium,met de afbeelding van het gebouw erop).

Ik zocht vervolgens de naam van het gebouw op in mijn ANWB-boekje en kwam tot de conclusie dat we de verkeerde kant op liepen. We draaien ons om en liepen de andere kant op. Overigens hebben wij hier gisteren ook nog gereden, dus ik wist waar we uitkwamen. We kwamen bij het Stare Mesto-plein uit (nee het heet anders) ?Dum u kamen neho zvonu? uit en zagen daar een hele hoop mooie gebouwen. Ik trok gelijk mijn fototoestel en begon plaatjes te schieten.

Zoals je kunt zien was het nogal druk op dit plein en besloten we maar richting de Karlsbrug te lopen. Maar dan moest ik wel even ontdekken waar we waren. Ik klapte de kaart uit en kwam tot de conclusie dat ik er niet wijzer van werd en terwijl Monk aan het verzinnen was dat ik zijn tomtom nog in mn tas had zitten, schoot ik de polizei aan,die ons de weg wees. We hoefden alleen maar dit bord te volgen:

En dat lukte uiteraard wel. Ik draaide de hoek om en ineens zag ik hem: DE ASTRONOMISCHE KLOK! Die wil ik zien!!! En ik stond ervoor en dacht: ships, de bedoeling was dat ik die om 12 uur 's middags zou zien. Ik heb even snel een foto gemaakt en we zijn doorgelopen. We gaan er deze week een keer voor terug om 12 uur. Ik wil de wisseling wel eens zien. Waarom? Gewoon omdat het kan, en omdat het leuk is. We stonden daar om 14:35 en dat was wel jammer. Uiteindelijk zijn we via steegjesnaar de Karlsbrug gelopen, en onder de poort door en waren we op de koninklijke route. En geloof me; als ik zeg koninklijke route, dan bedoel ik dat ook want de gebouwen waren ontzettend schitterend. Allemaal pracht en praal. Ik baal van het gebrek aan fotoruimte van deze site, want ik heb gedurende de dag 189 foto's gemaakt van alle schitterende dingen, die ik graag met jullie zou willen delen. Helaas is er dan geen ruimte meer voor de foto's van de rest van de week, dus jullie zullen dit later wel op een andere manier te zien krijgen. (Ik denk door middel van een youtube filmpje met halve gare muziek eronder).

De wifi-connectie is overigens niet al te snel met uploaden, dus photobucket is geen optie.DeKarlsbrug was ontzettend gaaf. Ik had hemal dik vijftien jaar niet meer gezien enhet was gelukkig nog exact zoals ik me herinnerdhad. Ontzettend drukmaar onwijs gaaf.

Zokatholiek als ik ben heb ik mezelf even laten zegenen en een wens gedaan, zoals het hoort. We moesten er wel heel erg lang voor in de rij staan, want er zijn echt dagelijks duizend man op die brug. Vervolgens zijnwe door gelopen naar Mala Strana en liepen weheuvel opwaarts. Op een gegeven moment liepen we wel heel erg heuvel opwaarts.We hebben een tentje gezocht waar we even wat zijn gaan eten en drinken, en vervolgens slenterden we steeds meer omhoog, zonder dat we er erg in hadden. Uiteraard omringd door de mooiste gebouwen en standbeelden. I so love Praag! Geniaal gewoon. Het is echt onbeschrijflijk.Minstens net zo mooi als Rome. Op een gegeven moment kwamen we hier uit:

En ik wist hoe laat het was. Prazky Hrad. De weg naar boven. Rob keek me een beetje vermoeid aan en ik legde hem uit dat we konden kiezen. We staan nu op driekwart van de klim, of we klimmen nog een kwart door en staan in de burcht, of we draaien ons om, gaan terug naar beneden en moeten hetzelfde stuk morgen wederom klimmen. Geloof me als ik zeg dat het ontzettend stijl is. Er waren 3 mensen voor nodig om een meneer in rolstoel tegen te houden. (Waar we overigens flink om hebben moeten lachen, sorry, vergeef ons...) We liepen grappen te maken over dat de Citroën c1 dit nooit zou halen, en dat weknettergek waren. Maar goed, we zijn eenmaal boven gekomen en zagen het prachtige uitzicht over Mala Strana.Dat was op zich al de hele klim waard.Ik zou het zo weer doen! (sterker nog, we moeten het morgen ook weer doen, maar dat lees je straks).

We kwamen hier uit:

Je kunt nog een stukje Rob zien in het midden. Hij is in het lichtblauwe shirt, voor de mevrouw weggedoken. Hij was niet echt in de stemming om op de foto te gaan. Hij stond te kijken naar de wachters. We betraden de burcht en liepen een beetje rond te struinen en volop foto's te maken. Het is uiteraard het meest grootste, het meest schitterendste wat je ooit gezien hebt. Ik ben een 'winkeltje' ingedoken en heb gelijk 2 kaarten gekocht. Met een studentenkaart heb je 50% korting op de entree. Ik heb mijn ov-studentenkaart laten zien, en heb dus gebruik gemaakt van de korting. Helaas had Rob geen kaartje met zijn pasfoto erop, en trappen ze vast niet in het Europees rijbewijs, dus hij moest de volle pond betalen. (250 kronen)Ze hebben een short tour die 2 dagen duurt, of een long tour, die nóg langer duurt, dus we hebben 2 dagen de tijd om de burcht te ontdekken. Vandaag en morgen. We zijn als eerste naar de St Vituskathedraal geweest. Google maar even, ze hebben 600 jaar gedaan om deze kerk te bouwen, en het oorspronkelijke plan was om het de grootste kerk van Europa te laten worden. Wat voor mij op dit moment onduidelijk is, is of dat doel ook behaald is. Maar met Rome in mijn achterhoofd, weet ik het niet zo zeker. We liepen naar binnen en we keken onze ogen uit. Het was schitterend. Ik zei nog voor de grap: Oke, ik geloof dat ik een perfecte trouwlocatie voor mijn toekomstig huwelijk gevonden heb. Rob raakte me kwijt, terwijl ik foto's aan het maken was van de entree. Toen ik hem weer terugvond zei ik: zullen we maar naar binnen gaan? Waarop hij verbaasd was. Ik moest lachen; lieve schat, we staan in het voorportaal. Ik liet onze kaarten zien en we liepen naar binnen.

Wat we daar zagen was adembenemend. Als de kerken in Nederland er zo van binnen uit zagen, ga ik vrijwillig naar de kerk iedere zondag. Helaas is Nederland nogal protestants, wich sucks. Ik heb een donatie aan de kerk gedaan en een kaarsje opgestoken. Rob moest lachen want hij zei: als je het kaarsje in het midden aansteekt, verbrand je je hand. Waarop ik hem mijn verbrandde hand liet zien met de woorden: that already happend. Er waren namelijk 700 mensen voor mij, die een kaarsje aangestoken hadden. Ik ga niet alle foto'sop dit blogposten, daarvoor moet je in het fotoalbum zijn. Later zal ik alle foto's in een youtube filmpje zetten, want de St Vitus is zooo waanzinnig groot en zo verschrikkelijk mooi! Het is waanzinnig prachtig. Erzijn tombes, graven en ontzettend veel beelden en glas in lood ramen etc. De crypte washelaas gesloten ivm technischeproblemen. Op dat moment kwam er een man met een groep van tientoeristen waarop ik zei: nou, dit noem ik anders geen technische, maar financiele problemen. Dat was namelijk best wel vreemd.

Vervolgens liepen we daarna naar buiten, richting de zuid toren van de St Vitus. Het was ons op dat moment even te gek om hem te beklimmen, dus dat hebben we niet gedaan. Wellicht morgen nog; maar iets zegt me dat ik me daar morgen ook niet aan ga wagen. Wellicht zijn het mijn voeten, die op dit moment echt murder zijn. Morgen gaan we terug om nog een aantal gebouwen te bekijken. We hebben nog even van het uitzicht genoten, van de wisseling van de wacht, en dat er een kind op zijn sodemieter kreeg!!! Want schijnbaar mag je nietmelig achter de drie wachters aan marcheren, want dat is een soort van heiligschennis. Op de weg naar beneden liggen bedelaars op de grond. Ze zitten op hun knieen, en houden hun hoofd op de grond, en hun petje in hun handen, en liggen doodstil. Op zich niet zo apart, al hoorde ik iemand zeggen dat ze er soms 16 uur lang liggen. Op dat moment zou je hun kniebeschermers gunnen, op die straatstenen. De verklede man op de foto vond ik lucratiever om geld vragen.

Vervolgens zijn we via het park beneden terug naar de metro gelopen, om vervolgens onze terugreis naar het hotel te maken. Eenmaal terug in Roztyly zijn we via de iets-minder-steile-route terug naar het hotel geklommen, maar hadden we al aardig de pap op, en waren we dood vermoeid. Ik weet niet hoe dat bij jullie is, maar op het moment dat ik doodvermoeid ben, word ik ontzettend melig en kan ik niet meer ophouden met lachen. Rob wordt daarentegen ontzettendcynisch en zo waren we eerlijk gezegd meer aan het lachen, en lagen we compleet in een deuk, dan dat wede heuvel opliepen. Ik kwam écht niet meer bij van het lachen. Boven aan de heuvel stond een bejaard Duits echtpaar, waarvan de vrouw me aansprak dat het zo warm en benauwd was (het is hier 25 graden trouwens, voor het geval je het nog niet wist) en het enige wat ik kon uitbrengen was: Ja dass stimmt, genau! En vervolgens lag ik praktisch op de grond van het lachen. Ik kon er niets aan doen. Het is zo benauwd, zo heerlijk warm en zonnig, zo schitterend en zo'n mooie omgeving, je hoeft maar iets grappigs te zeggen en ik heb bekant de slappe lach.Eenmaal in het hotel ben ik maar gelijk gaan plassen, want ik hield het niet meer. Rob heeft me zelfs vast moeten houden toen ik uit het raam ging hangen om te roken, want anders was ik serieus naarbeneden gedonderdwantzijn opmerkingen waren onwijs grappig. Ikga niet herhalen wat hij gezegd heeft, maar ik denk dat jullie ook compleet blauw gelegen hadden.We zochten overigens een brievenbus. De hele dag gezocht naar de brievenbus om er vervolgens achter te komen dattie naast de ingang van ons eigen hotel hangt. Reden nummer zeventienhonderd om je rot te lachen.

Vervolgens heb ik de foto's geupload en zijn we even gaan rusten, om vervolgens later een restaurant te gaan zoeken. We kwamen uiteindelijk uit bij de Obi, die hier vlakbij is, en hebben hier een uitgebreidde gyros-maaltijd genomen, inclusief cola, voor 2 personen ter waarde van drie hele euro. We gaan falliet in dit land. (not). Tenslotte moest ik voor de derde keer de heuvel op vandaag, en nu heb ik het wel een keertje gehad met dat gebergte hier. Morgen weer een dag. Rob gaat even een biertje halen, en we gaan lekker chillen in het hotel. Dalijk weer even een lekkere frisse douche nemen, want dat is wel nodig met dit weer. En uiteraard een sigaretje roken uit het raam.

Het is hier waanzinnig tof!

Dat ging lekker!

Ik ben zojuist weer terug in de hotelkamer gekomen om even uit te hijgen. Rob en ik hebben allebei nog geen Tsjechische kronen op zak, en de pinautomaat zit bij het metrostation Roztyly. We wisten nog niet exact waar de metro zat, maar zoals jullie hebben kunnen lezen in mijn eerste blog is dat er ergens een gemene heuvel zat. Rob is nog steeds gesloopt door de lange rit en wilde nog even bijslapen. Op dat moment ben ik naar de receptie gegaan en heb ze gevraagd hoe ik bij de metro kwam. Ze gaf me een kaart van hoe ik moest lopen. Als je het weet, is het hartstikke simpel en ik ging op weg. Het ging bergafwaarts ja, maar niet echt steil en ik vroeg me serieus af waarom al die mensen in de recensies van het hotel zo zaten te klagen over die heuvel bij de metro. Heb ik het overschat? Ik had toch echt wel veel erger verwacht, en ik liep over de parkeerplaatsen naar beneden de trap af. Ik kwam aan op het metrostation. Er kwam gelijk een mevrouw op me af met een mandje onder haar arm en ze begon in het Tsjechisch te prevelen terwijl ze koekjes omhoog hield. Ik zei maar Dobre Den, terwijl ik eigenlijk niet eens meer zeker wist of het Tsjechisch was of Hongaars, of allebei. Ze begon gelijk verder te praten, dus ik neem aan dat het Tsjechisch is.

Tsjechischklinkt ongeveer zo: tergyjqoytlejtsydehfrlnyuhttylieltnsjhyrnflouhtjfsldvnty. Dus ik zei: ja lieverd, ik heb ook geen geld, daar ben ik juist naar op zoek. Ze hield gelijk haar mond, waardoor ik maar in het engels vroeg of ze wist waar de atm-machine zat. De wat? MONEY!!! Doekoe, Cash, Poen! Oooh, nou dat wist ze dan wel (geld is een universeel begrip), en ze wees me de weg naar de pinautomaat, die ongeveer tien meter verder zat, maar die ik gewoon niet wist te herkennen. Ikpinde even 1000 Tsjechische kronen (wat ineens heul veel lijkt), en ben gaan rond kijken in de rest van het station. De woorden zijn uiteraard allemaal in het Tsjechisch en ik heb geen woordenboek bij me, of vertalingsgids of iets dergelijks omdat ik van mening ben dat je beter leert in de praktijk, dus dat is wel grappig. Oke, ik had geen zin om op mn fiets te stappen om zo'n boekje te gaan kopen, ik leer beter in theorie, maar ik was gewoon erg lui verleden week...Prosim betekent akkoord, btw.Pozor; let op. En voor de rest moet je volgens mij achter alle zelfstandignaamwoorden een 'tily'-klank plakken, en dan kom je al een heel eind.

Hetmetrostation lijkt op Strandvliet, in AmsterdamZuidoost, maar danvoor de renovatie. Hahahaha.Ik moest er wel om lachen. Voelde me gelijk thuis. Ik ben voor de lijnennetkaart gaan staan en heb de routeal uitgestippeld. Nu moet ik nog even uitfiedelieren in welke prijscategoriewe vallen. Ik heb een studentenkaart, Robheeft normaal tarief. Toen ik het gezien had, besloot ik terug naar het hotel te lopen. Ik hebRob niet verteld waar ik heen gegaan was, en ik dacht bij mezelf:dalijk word hij wakker, en is hij me kwijt ofzo. Dus ik besloot terug te lopen naar de niet-zo-heuvel-achtige weg, waar ik even bleef staan. Dieheuvel valt me echt tegen, weet je dat?Die mensen stellen zich hier aan, en ik besloot i.p.v. dezelfde route terug te lopen, de route door het prachtige bos te nemen. Het werd al iets steiler maar dat deed me niet zoveel. Onderweg kwam ik een schele man tegen, die 3 vuilniszakken bij zich had, en die niet behoorlijk fris eruit zag. (zwerver). Of nouja, ik weet natuurlijk niet of het een zwerver is, maar als dit de dresscode van Tsjechië is, is ons hotel het Hilton ofzo. De man loensde naar me, waarop ik mn tong uit stak. Hij begon te prevelen en wilde naar me toe lopen, maar hij is best wel een ontzettende creepen ik zei beslist: Dude, ga een leven zoeken, je hoeft je niet voor te stellen, ik weet nu al dat je de dorpsgek bent, en liep lekker het bos in, terwijl ik de man achter me liet. Op een gegeven moment werd het stuk bos steiler en steiler en steiler. Mijn conditie is op zich best wel redelijk, maar 300 meter later liep ik te hijgen als een paard.

300 meter daarna rolde mijn tong over de vloer en had ik zoiets van: OKEE DIE HEUVEL IS DUS NIET OVERRATED! Maar goed, ik zou mezelf niet zijn als ik me hier zou leren kennen en opgeven, dus ik heb lekker het bergpad beklommen en ben boven gekomen. Er was een wielrenner die het met de fiets probeerde te doen, maar toen hij tot de conclusie kwam dat ik hem voorbij liep, terwijl hij zich rot probeerde te trappen, is hij toch maar afgestapt en gaan lopen. Ik heb de berg dus ontdekt. Hij zit bij het hotel, en ik ga Rob hem natuurlijk ook laten beklimmen en al fluitendnet doen alsof ik van niets weet. Mwhehehe. Eenmaal bij het hotel aangekomen verwachtte ik een Rob die in álle staten zou zijn. WAAR WAS JE? IK DACHT DAT IK JE KWIJT WAS *insert-overdramatische-scene* maar ik deed de hotelkamer open en zag hem nog exact in dezelfde houding liggen, als dat ik hem heb achtergelaten. Uiteraardben ik gelijk beledigd en heb ik zin om een kussen naar zn hoofd te gooien met de woorden: I could be dead! Ik ga hem zo maar eens vriendelijkwakker maken in de hoop dat we de stad in kunnen. Ohh honey, wake up... Joehoe, heee... Cutey, word nou even wakker?! *duwt aan*HEE VERREKTE KOEKWAUS, WAKEY WAKEY, PRAAG WACHT!

p.s. zal ik een skateboard kopen om van de heuvel af te gaan?

Goeiemorgen :-)

We werden vanochtend wakker in het hotelletje... Mijn haar door de war en ik keek naast me en zag datRob met zijn telefoon aan het spelen was.

'Goeiemogguh'
- Dubbidub
'Whatsup?'
- Die bedden! Mijn rug! AARRGGHHHH

Whahahaha. Het stoort mij niet bijzonder, okeej, het ligt een beetje hard, maar ik dacht dat ik degene was met rugklachten. Er staat hier nog een extra bank/bedachtig iets, enRob begon gelijk over een schroevendraaier en matrassen overzetten etc. Dus mochten we een narekening van 250 euro krijgen ivm molestatie van het extra bed, dan is die geheel voor Rob's rekening! Hahahaha.

Ik vind het luxieus hier, maar Rob zit te bitchen over het afgewerkte hout bij de lift, de muur die niet goed weggewerkt is, het raam dat akelig kraakt, en allerlei details die hij onder vakmanschap verstaat.Hij zit echt naar alles te kijken.Ik heb gevraagd offie gay was dat hij meer oog voor het meubilair had ipv voor mij, en gezegd dattie niet zo moest nuilen. Muhahaha. Goeiemorgen Praag...

*zwaait het raam open om eruit te gaan hangen roken*

Wow... Lekker mistig! Het beloofd een warme dag te worden.

Het hotel

Even rond half zeven kwamen we aan bij het hotel. Het is ontzettend groot, en telt een aantal verdiepingen en bijgebouwen. We hebben ons aangemeld bij de receptie en zijn toen onze bagage gaan halen, en naar onze kamer gegaan. (kamer 213, svp geen pizza's bestellen, en doe je dat wel, doe het dan op Rob's naam). Ze hebben hieruiteraard een winkeltje met swarovski kristal, een restaurant, een pub, een bar, een lounge, massagestoelen,en heel belangrijk; wifi. 1 van mijn grootste levensbehoeftes.

Nadat we op onze kamer kwamen,is Rob gaan douchen, en ben ik gelijk mijn security code gaan halen voor de wifi en ben ik eens door het hotel gaan rondsnuffelen.Rob en ik hadden best wel trek dus ik besloot alvast het restaurant te gaan zoeken, waardoor ik richting de tuin moest. Ineenszag ik het volgende voor me:

WE HEBBEN HET BOS IN DE ACHTERTUIN!!!

Echt onwijs cool! En zoals Momo alzo goed zag,is erook een speeltuin en een zandbak.Het zand zal nu nog wel nat zijn van de regen, maar ik heb gehoord dat er volop zon komt de komende dagen dus wie weet of we er nog in gaan spelen. Het restaurant had ik in ieder geval gevonden...

Eenmaal terug op onze kamer heb ik even wat foto's genomen van de hotelkamer:

Vervolgens zijn we naar het restaurant gegaan waar we ontzettend lekker gegeten hebben. 2 mega-schnitzels met frietjes gingen er wel in. Uiteraard had onze Rob wel een lekker 'pilsje' verdiend, en tot zijn grote verbazing kreeg hij praktisch een halve liter. Dat zakte lekker in. Hij was natuurlijk al bek af van het rijden, maar na het biert'je' had hij het toch wel behoorlijk snel gezien en is nu al zo'n anderhalf uur in dromenland. Ik heb mezelf daarna ook maar eens onder de douche gezet, en serieus; deze douche is beter dan de mijne thuis, ik zweer het.

We gaan morgenvroeg tijdens het ontbijt wel bespreken wat er op de planning staat. Jeweetwel, het ontbijt in de ontbijtzaal tussen 07:00 en 10:00. Daarvoor ga je eerst de gigantische lange gang met lounge, massagestoelen, souvenirwinkel & receptie door, vervolgens langs de pub en dan moet je de tweede gigantische ontbijtzaal hebben. Alles ziet er hier behoorlijk luxieus uit. I can get use to this!

XxxxX

Onderweg

Vanochtend om half zes ging de wekker... Vannacht sliep ik als eerste op 2 rubberen schuimmatjes op de grond, maar die had ik om half 2 's nachts omgeruild voor een te kleine bank. Ik lag helemaal in een slaapzak gerold, toen Rob koffie ging zetten. Ik heb niet veel geslapen, in ieder geval. Om half zeven hebben we de auto ingepakt, alle spullen gecheckt en gedubbelcheckt, en om zeven uur zijn we begonnen met rijden. We waren al snel in Nijmegen en ik begon uiteraard al melig te zingen: we zijn er bijna, we zijn er bijna... Enwe haddentoen nog 860 km voor de boeg. Dat begon dus al goed.

De eerste twee uur Duitsland waren fijn. Met 140 km/h en cruise control ging alles supersnel. Hier en daar een asociale voordringer, of iemand die zat te 'douwen' omdat we te langzaam gingen, maar we hadden flink de vaart erin. We zijn ongeveer om de twee uur gestopt. We hadden zelf broodjes, ice tea, cola en snoepgoed e.d. bij ons, en we hoefde alleen maar wat bekertjes bij een restaurant onderweg te scoren. Een stuk verderop, meer het binnenland in, werd het ineens heuvelachtig. Daar gaat de cruise control. Dat was best wel pittig rijden voor Rob. Ik kon daarentegen genieten van het prachtige landschap en de mooie dorpjes in het dal. We zaten behoorlijk hoog waardoor onze oren aan het suizen waren. De autoradio schalde ontzettend veel Duits gebrabbel, maar tussen het gepraat van de radio ende tomtomdoor hoorden we Caro Emerald. We kwamen op behoorlijke pittige stukken ook al reden we bijna 200 km immer geraden aus. Er was volop te zien... We hebben 1 verkeerde afslag genomen die niet duidelijk aangegeven was, waardoor er gelijk een kwartier extra bij kwam.

Onderweg vroeg Rob aan mij of ik wist wat 'dat ene verkeersbord' betekende. Ik was compleet verbaasd. Wie heeft er hier nou een rijbewijs? Ik besloot erop te letten, omdat we hem heel erg vaak tegenkwamen. 'Ik denk dat dat betekent dat er 1 rijbaan bij komt, en er later één afgaat'. Waarop Rob mij bedenkelijk aan keek. Waarop ik mn tong uitstak en zei: Ja, het is dát, óf het is een doodskist voor kabouter Plop met zo'n spitse puntmuts. Waarop hij vond dat dat laatste veel logischer klonk. (we waren ergmelig).

We hebben onderweg ongeveer4 ongelukken gezien, waarvan 2 in Duitsland, waardoor we even file haddenen 2 in Tsjechië. Bij Marienburg stonden we vast ivm een ongeluk en het zomerfeest daar. Niet lang daarna passeerden we de grens naar Tsjechië en toen kon het feest pas echt beginnen. De eerste paar kilometers over de grens ging alles nog goed, maar al gauw kwamen er gaten in het wegdek, te grootte van een KOELKAST. Waardoor er een hoop gevloek gaande was, en veelal schuttingtaal door de auto klonk, die ik niet ga herhalen. We waren er al snel achter dat je in Tsjechië spotgoedkoop kunt tanken en roken. (ongeveer 1,20 per liter, en een pakje marlboro kost 3 euro nog wat). Dát zijn de prijzen, en die maakten het wegdek dan wel goed. Eenmaal in Tsjechië hebben we van de pauzes afgezien en zijn we aan één stuk door blijven rijden. Ik geloof dat we de laatste 350 kilometer niet meer gestopt zijn, want we zagen het steeds later worden. We reden door de bergen en zagen grijze regenwolken langs ons drijven, dat was wel een heel apart gezicht.

In Tsjechië staat niet veel aangegeven qua snelheid, dus het was meerendeel een beetje gokken hoe hard je kon rijden, ivm de gaten in het wegdek. We kwamen langs 'Let op'-borden waar we duidelijk moesten opletten. (Prozor?)WAAR we op moesten letten, stond eronder in het Tsjechisch vermeld. Rob vroeghoe goedmijn Tsjechisch was, en bij ieder bord heb ik iets nieuws verzonnen, waarvan ik dacht dat dat het wel zou zijn. Ik had geen flauw idee waar die borden op sloeg, maar hij geloofde me gelijk en maakte zich geen zorgen. We zagen een heleboel auto's langs de kant van de weg staan met een lekke band of een klapband, waarop ik maar eens voorzichting geinformeerd had of hij een reserveband bij zich had. Dat gaf me toch net even iets meer zekerheid wbt die let-op-waarschuwingen.

Uiteindelijk zijn we kriskras door dorpjes en slingerroutes gereden, en hebben we tig veel afgronden en richels gezien, en zaten we uit meligheid te verzinnen wat er na de onoverzichtelijke bocht kwam. Een olifant, een vrouw met een baard, een woeste rivier met draaikolk, of zulk soort dingen, puur omdat we niet wisten wat er op ons afkwam. De dorpjes waren leuk, maar voor Rob ontzettend moeilijk ivm slecht wegdek en het ontbreken van wegmarkeringen. Hij was compleet gesloopt, en toen bleek nog dat we half Praag door moesten om bij het hotel te komen. Het laatste kwartiertje-twintig minuten begon hij echt moe te worden en werd hij een tikkie chagarijnig, maar toen hebben we ons hotel gelukkig bereikt.

We hebben van 07:00 tot 18:30 in de auto gezeten, en zijn veilig aangekomen op onze prachtige bestemming!

Vaarwel Amsterdam

*overdramatisch muziekje*

Tot over heul wat nachtjes... Ik pink even een traantje weg.

*reist af*

Nog twee nachtjes slapen

Oeoeoehhh spannend!

Haha, ik kijk er echt naar uit. Morgen staat er nog wel het één en ander op de planning, dus ik denk niet dat ik morgenavond nog tijd heb om een logje te maken.

Ik moet nog even naar de Amsterdamse Poort fietsenom een bestelling op te halen, en nog een aantal kleine boodschappen doen. Ik ben in ieder geval blij met mijn nieuwe fietstassen, thanks mom <3. Ik heb de bagagelijst opgesteld, die hoef ik morgen alleen maar uit te printen en door het huis te lopen om de spullen te verzamelen. Overigens isons moedersde contactpersoon, jullie weten haar allemaal wel te vinden.Voordat ik ga laat ik nog een kopie instructies voor de poezen achter voor de buurman, en geef ik mn kleine lieverds nog een paar flinke knuffels. Ik moet nog even een treinticket regelen naar Oss, het vuilnis even buiten gooien. (Ik hoef dus niet gewaarschuwd te worden om mijn container aan de straat te zetten, hahahaha). Ik heb nog even wat informatie op een rij gezet die ik mee moet nemen. En nog even in Excel een wisselkoers tabel in elkaar zetten en uitprinten. En dan ben ik er he-le-maal klaar voor!

Maandagochtend vertrekken we naar onze bestemming waar we 's avonds aan hopen te komen. Het is ongeveer acht uur rijden, maar we gaan om de twee uur uiteraard pauzeren. Zondagavond gaan we er voor zitten en de besteroutes uitstippelen.Ik hoop dat de wifi connectie in het hotel een beetje stabiel is, zodat ik jullie dagelijks van verhalen/foto's kan voorzien, en jullie een beetje weten waar we uithangen en waar we mee bezig zijn.

Ik hoop dat ik nog voldoende herken in Praag, sinds de laatste keer dat ik er geweest ben. Gezien de staat van monumentale panden zal dit ongetwijfeld wel zo zijn.De stadsplattegrond en metronet zitten zo langzamerhandin mijn hoofd, en ik heb een kaart bij me, dus dat zal allemaal wel goed komen. Ik heb er echt ontzettend veel zin in, even weg uit de dagelijkse beslommeringen en er even op uit. Niets aan je hoofd en je niet druk hoeven maken om wat er thuis al dan niet allemaal gebeurd. Ik heb de afgelopen 8 weken flink gewerkt en heb nog geen dag een vakantiegevoel gehad, tussen de studies door, dus ik hoop dat dit zondagavond ook écht in begint te zakken en ik optimaal kan genieten.

Vergeet jezelf niet in de mailinglijst in te schrijven, zodat je op de hoogte blijft van iedere verandering...!