Gisterochtend met een pijnlijk gevoel in mn onderrug opgestaan. (vandaag is het overigens nog erger, dus ik zal blij zijn als ik weer in mn eigen bed kan slapen, of in ieder geval in iemand's bed, dat hopelijk zacht genoeg is). Tijdens het ontbijt barstte er ineens regen en onweer los, en dat was best wel hevig, dus we bleven nog even op de hotelkamer. Vervolgens werd het half één en het zonnetje scheen weer volop, maar Rob was in slaap gevallen. Ik dacht: ik ga dan wel even zelf een stukje wandelen, en ik ben naar de mini market gegaan, om wat drinken te gaan halen, en een pakje sigaretten, je kent het wel. Lekker rond het hotel in het zonnetje gezeten, en ik voelde ineens een paar regendruppels. Ik keek omhoog en zag die lucht en slaakte wat taalgebruik uit, wat ik maar niet ga herhalen, en ben als de wiederweerga het hotel wel in gedoken. Het kan hier snel omslaan; het weer. Het ene moment zit ik heerlijk in het zonnetje, op nog geen vijf minuten later zit je in nature's warzone. Zoals jullie bij video's kunnen zien, was het een behoorlijk heftige bui. Rob lag nog te slapen, en hij had er nauwelijks iets van meegekregen. Hij was wel onder de indruk toen hij het filmpje zag.

Ik heb snel de ramen dichtgedaan, en op dat moment waaide de kamerdeur wagenwijd open. Er was een soort van draft ontstaan op de gang, waardoor deuren die niet goed afgesloten waren, ineens openwaaiden. (ben blij dat Rob het niet gezien heeft, anders kregen we opmerkingen over de afwerking van de deuren :-) ) Ik liep de gang op en was wel blij dat ik niet zomaar weggeblazen kan worden. Ik heb de ramen op de gang dicht gemaakt. Althans, zo goed als, want een hoop ramen sluiten hier niet goed. Op een gegeven moment kwam er versterking, een paniekerig kamermeisje kwam helpen en ze ging alle kamers af om te checken of de ramen dicht waren. I helped. Vervolgens ben ik lekker op de laptop gaan zitten en heb ik Angels & Demons gekeken, want die stond er nog op. Daarna ben ik lekker gaan internetten totdat de hoosbui verdween. Om een uur of vier/vijf werd Rob wakker en zijn we richting het centrum gegaan. Na het ontbijt gisteren heb ik voor ons een tour geregeld. Ghosts and legends of old town. De tour zou om 19:00 beginnen op het grote plein bij de astronomische klok. Okeej dan. We liepen over een kiezelpad, wat uiteraard half vergaan was door de modder en er ineens een hoop kikkers besloten hadden om over te steken. Waardoor we automatisch aan Momo dachten, want Momo eet kikkers. (ieuw). Even twijfelden we nog of we er een paar voor haar mee zouden nemen, maar dan zitten we met die vieze beesten opgescheept. We zijn dusverder naar de metro gelopen en hebben voor de zoveelste keer de trein naar Muzeum gepakt en vervolgens de overstap op lijn A naar Staromestska genomen. Deze route hebben we al minstens 4x gedaan, deze week. Hou dat in je achterhoofd; gedurende dit blog. Ik stond nog in de metro en zei nog dat ik me er wel thuis voelde omdat het me aan Amsterdam deed denken...

Eenmaal op staromestska liepen we gelijk de juiste kant op, en zagen we een bedelaar met een uitermate cute schattig knuffelig hondje op zijn knieen liggen, met een petje voor hem. Ik kreeg de behoefte om geld te geven, omdat het hondje zo cute eruit zag, maar ik heb het niet gedaan. We liepen richting Old town Square.

Zoals gewoonlijk was het daar weer verschrikkelijk druk! We zijn een aantal souvenirsshops ingedoken, keken rondop een random terras enwillekeurige cafe'sen schrokken ons wild van de prijzen. Wezijn ontzettendblij dat we met ons hotel ver uit het toeristengebied zaten. Een glasice teakost hier in deze buurt 25 kronen, datzelfde glas ice tea, van hetzelfde merk kost in het centrum wel mooi 89 kronen. Echt absurd duur... Ik ben de kaartjes voor de tour gaan halen en heb gebruik gemaakt van mijn studenten-ovchipkaart. Het is echt geniaal dat je er in Praag ook gebruik van kunt maken. Volgens mij weten ze niet eens uit welk land het komt, maar omdat mijn foto erop staat en het woord 'student', in combinatie met het Tsjechische 'studenti' vinden ze het al lang goed. Om 19:00 zou de tour beginnen en we moesten letten op een gids met een rode paraplu. Prima. Op dat moment waren we drie kwartier te vroeg, dus zijn we even wat gaan sightseeen op het plein zelf, en hebben een aantal foto's gemaakt. Vervolgens zijn we op een terrasje gaan zitten bij de astronomische klok. Daar heb ik genoten van een cocktail genaamd Atomic Freeze. Die cocktail is het duurste drankje van de gehele vakantie. Daar kun je makkelijk 2 pakjes sigaretten voor halen hier.

Tijdens het drinken (en wachten op de klok) kreeg ik een man in de gaten die steeds naar me stond te staren. Op zo'n moment hou ik gelijk mijn tas in de gaten, want hij is bij voorbaat al onbetrouwbaar. Hahaha. Ik zag dat hij iets stond uit te knippen, en het duurde even voordat ik door kreeg wat dat precies was... MIJ. Hij knipt mij uit...

Hij stonddie silhouet-knipsels te verkopen en hij had mij als proefkonijn.Vet grappig... Maar dat zal dan wel weer wat gaan kosten, als ik dat ding wil hebben. Maar goed,even afwachten. Toen het knipsel klaar was, wilde hij hem mij verkopen voor 200 kronen. Waarop ik gevraagd heb of hij wel goedbij zijn hoofd was. Dat is 8 euro! That's too much! Waarop hij begon met: youre such a pretty lady, eight euro isn't too much. Waarbij ikdus zei van: yeah, it is. Hij begon te zakken: 100crowns... Waarbij ik zoiets had van: ja dag, 4 eurois nog steeds te duur, enheb gezegd: i'll give you50 crowns.Want hij kan er verder toch niets mee. Als ik het ding niet koop, dan kan hij hem weggooien. Ik heb er in eerste instantie niet om gevraagd dat hij het ding zou maken, en er is niemand zo gek om 8 euro voor een knipsel van mij te gaan geven, dus take it or leave it. Hij realiseerde zich dit ook; en daarom kreeg ik het volgende knipsel:

Om 19:00 hebben we gekeken naar de astronomische klok, en die viel een klein beetje tegen. Al vond ik het trompetgeschetter boven in de toren en het uithangen van de vlag toch wel grappig. We vonden de man met de rode paraplu en zijn om 19:00 aangesloten bij zijn tour. Om 19:05 stond hij een boeiend verhaal in het Tsjechisch te vertellen, en dat vertelde hij vol passie en liefde, uiteraard verstonden wij er niets van. Ik sprak hem dus aan en vroeg of we het verhaal ook nog in het Engels zouden horen. Toen verwees hij ons terug op het plein, met de woorden: different tour. We liepen terug naar het plein en ik zag verder geen rode paraplu. Rob daarentegen zag wel een rode paraplu en daar was ik maar wat blij mee. Onze gids, een vrouw, stond verdekt opgesteld naast de astronomische klok. Wij sloten erbij aan en ze sprak ons gelijk aan. Sorry we're late... Ik liet het kaartje zien en ze ging verder met haar verhaal met ondersteunende foto's van orbs en vortexen. (geestverschijningen-tour, jeeej). Vervolgens liepen we naar de astronomische klok en hoorden wij flink veel geestverhalen over de maker van de klok, en zijn levenswerk. Hij was zo trots op die klok. De stadhouders wilden hem weerhouden voor het reproduceren van dit mooi stukje vakmanschap,en hebben 's nachts zijn ogen uitgestoken, waardoor hij dus nooit meer zou kunnen werken. Niet dat de mansowieso van plan was om een 2e soortgelijke klok te bouwen, aangezien hij werkelijk trots was op zijn meesterwerk, maar niemand heeft hem daar ooit ietsover gevraagd. Ze hebben gewoon een gloeiende pook gepakt en zijn ogen uitgestoken, muhahaha.De man vroeg zich af wie het gedaan had, wie hem blind gemaakt had... Later ontdekte hij dat het dezelfde stadhouders waren, die hem uberhaupt in eerste instantie de opdracht hadden gegeven om de klok te bouwen. Toen heeft hij zich laten begeleiden naar zijn meesterwerk en de grootste wijzer afgebroken, zodat de klok bijna een eeuw lang kapot is geweest. (niemand wist precies hoe hem te repareren). Op die manier bleef de stadPraag een eeuw langherinnert aanhet onrecht wat de man was aangedaan.Op het moment dat de klok stuk ging, begaf ook gelijk het hart van de man. En men zegt dat zijn geest nog steeds bij de klok doolt. Whoeoeoeoeoeoeoe.

Nouja, dit was een klein verhaaltje, maar daar kregen we er dus tig van, en dat is behoorlijk sfeervol als je in de schemering door Praag loopt. We gingen tig steegjes door en kregen allerlei spookverhalen te horen, die uiteraard niet heel erg eng waren, maar door de spontaniteit en charisma van de tourgids was het hartstikke leuk om te horen. Ook vooral als ze vertelde over het afhakken van je hand, en ze keihard met de paraplu op haar hand sloeg, of gebons op deuren/muren etc. en ze ermee op de grond tikte. Ze deed heel erg haar best om de sfeer neer te zetten en dat lukte wel aardig. Ze vertelde ook over de tempeliers, een man die levend in een graftombe opgesloten werd, und so weiter. Voor de belangstellenden wil ik de halve tour wel opnieuw vertellen, maar dan doe ik dat wel als ik weer thuis ben. Anders typ ik teveel in mn vakantie en zit ik teveel achter de laptop, en mis ik de nieuwe verhalen/ervaringen ;-)

Af en toe waren en raadspelletjes, over devorm van hetgebouw (die anders was dan de rest vanold town square) met daarbij een spookverhaal over de duivel. En wat ons opviel aan het straatje van de tempeliers,watmij dus gelijk opviel; de straatnaam.

Tijdens het wandelen naar het volgende punt van de verhalen praatte ze telkens met de mensen van de tour (10 stuks) om ze een fijn gevoel tebezorgen en even aandacht aan te schenken. Ze vroeg ofRob en ik uit Amerika kwamen, waarop ik zei: nope,Amsterdam. Waarop ze gelijk begon over dat het niet te horenwas en ik wel heel erg goed engels sprak. They speak 'dutch' in holland?'Amsterdamis bi-lingual'. Dat vond ze dan wel fijn om te horen, want haar baas wilde ook een kantoor in Amsterdam openen. 'Is it very haunted in Amsterdam?' En ik moest even twee tellen nadenken, maar toen dacht ik aan de hoerenbuurt, de junks & zwervers, drugs, en mijnex-leraren vanhet ROC, en toen zei ik: massive, many creepy things! Dat gaf haar wel een goed gevoel.Vervolgens liepen we na wederom spookverhalen (oke het wordt saai, maar ze waren het echt waardom naar te luisteren ;-) Moord, doodslag, brandstapels, onthoofdingen, het lichaam van de bisschop dat verbrand werd na het uitspreken van een vloek, 300 vermoordde tempeliers na het martelen van 3 tempeliers die uiteindelijk bekend hebben satanisten te zijn, zodat ze zouden ophouden met martelen en ineens álle tempeliers geexecuteerd werden) naar het volgendeuitzicht:

Kennen jullie dit uitzicht? Zo nee; dan wordt het eens tijd dat je meer Disney films gaat kijken. Ene meneer W.Disney heeft namelijk miljoenen verdiend door Cinderella's kasteel hier uit af te leiden... Dit werd ook bij de tour verteld, met daarbij natuurlijk horrorverhalen, om bovenstaande informatie gruwelijk teniet te doen. Cinderella zal nooit meer hetzelfde zijn, hahahaha. Ze vertelde ook dat deze straat nauwelijks toeristen bevatte, en het hier altijd doodstil was, en dat niet voor niets was, in verband met de geesten. Waarop Rob en ik elkaar aankeken en tegelijkertijd zeiden: nou, dat heeft vast iets te maken met het gebrek aan winkeltjes/restaurants, want er is hier ook niets te zien. Vervolgens zijn we nog wat steegjes doorgelopen en kwamen we uiteindelijk na een uur uit bij het beginpunt, waar we nog even met ons neus op de feiten gedrukt werden dat we op een slagveld stonden, waarbij er 4000 man binnen 2 uur vermoord werden. (protestanten vs katholieken).Het grootste bloedbad in de bohemen, ofzoiets. Daarna werd er gevraagd of iedereen de underground walk-tour erbij had genomen. Die hadden wij er NIET bij betaald, want dat kostte 50 kronen extra en duurde een uur langer, en ik had zoiets van: neuj, is niet nodig, voor hetzelfde geld is het een saaie tour ofzo, maar we vonden het dus wel leuk en hebben niets gezegd. We waren ook wel nieuwsgierig naar de underground walk, want ze vertelden dater een heel wirwar en doolhof van steegjes onderde oude stad ligt. Praag is namelijk door de eeuwen heen flink gezakt, minstens een paar meter, waardoor er een heel gangenstelsel is ontstaan.

Rob vroeg nog aan me of we wel betaaldhadden. Ik zei: niets zeggen, gewoon meelopen. 'Wat gaan we doen als ze erachter komen?' Dus ik liep al te grappen met: hard wegrennen, en 'we zeggen gewoon wat de duitsers ook zeidenover 40-45; wir haben est nicht gewusst', en we hadden dus volop lol. We liepen de deur naast de astronomische klok binnen en betraden het gangenstelsel ondergrond. Op dat moment vroeg ze naar ons kaartje, en gaf ik het kaartje aan haar en ik keek haar recht aan en glimlachte en vroeg of het niet erg was dat we nog geen sticker hadden gekregen aan het begin van de tour (afleidingsmanoevre), ze keek niet op ons kaartje en stopte het in haar lange zwarte jas, en liet ons binnen de grot in. Waarna ze de deur achter ons op slot draaide. 'This is not to keep you in, this is to keep the other tourists out'. *gooit zware houten krakende deur dicht*.

We kregen allemaal een lampion mee (led-verlichting) en gingen door de kerkers, en kregen daar nóg meer spookverhalen. Wat mij opviel was dat er wel ontzettend veel onzichtbare lampen aan het plafond hingen, en dat we dan wel de tour in het donker namen, maar dat je binnen no time alle gangen verlicht hebt. Er kwamen veel spookverhalen, en ik werd argwanig, want terwijl iedereen aan haar lippen hing en stond te luisteren, lette ik voor de zekerheid maar op de omgeving, want ik verwachtte ergens wel een andere gids of levend mens, dat ons de stuipen op het lijf kwam jagen. Dat gebeurde niet, dat was wel jammer, had graag de reacties willen zien. Binnen stonden beelden, manden, en eigenlijk niet zoveel dingen die de moeite waard zouden zijn als de lamp aan was. Ik zag zelfs een miele-stofzuiger uit 1998, ook wel eng; stofzuigen, maar toch anders. Het was dus echt sfeermakerij van onze gids, en dat deed ze ontzettend goed. Ineens met haar paraplu op een metalen luik slaan, en beginnen over vingernagels in de muur, en creepy andere verhalen. Wel grappig, in ieder geval. Ze begon de tour ook al met: als jullie te bang worden, geef het me gerust aan, want er zijn wel eens mensen onwel geworden door de negatieve energie. Die mevrouw stond eerst te lachen, maar viel later wel flauw en moesten we naar boven dragen. Wat ik ook wel komisch vond, hield het in ieder geval in mn achterhoofd.

Na die twee uur vermaak stonden we weer buiten en zijn we terug naar de metro gelopen. We zagen daar de bedelaar van het begin van het blog weer, met het hondje. En zijn vrouw en hij zaten op een terrasje, mét de hond én een biertje. Op dat moment dacht ik echt: goed dat ik niets gegeven heb... We gingen naar de metro en waren aan het praten over waar we iets zouden gaan eten. We hadden al snel besloten dat dit niet in het centrum zou zijn, omdat dat veels te duur was, en we beter richting het hotel konden gaan. Hoe verder je van het centrum afzit, hoe beter de prijzen. Of je nou 15 kronen betaald voor 1 cola (hotel) of je betaald 92 kronen voor diezelfde cola (centrum). Dat is toch wel een groot verschil. Voor 200 kronen heb je hier al een complete maaltijd. We waren dus weerop metrohalte staromestska en moesten terug naar Muzeum, om over te stappen op de C-lijn naar Hajé, voor onze halte Roztyly. We stonden op de roltrap en ik keek alvast welk perron we moesten hebben en we zagen de trein staan. Op dat moment liep Rob naar een lege deur en stond al heel erg dichtbij. Ik was van mening dat hij gelijk in wilde stappen en dacht: Owjee, hij stapt erin, ik neem snel deze deur, want dalijk ben ik hem kwijt. Er stonden 4 mensen voor de andere deur (druk) en ik dook de metro in met de gedachte: ga aan de kant, ik ben dik en wil deze metro in, op eigen risico, als ik je platwals, is dat jullie verantwoording, stap bij de deur weg, ik háál deze metro. Ik sta ersowieso al om bekend om treinen/bussen en metro's te halen. *denkt aan die ene salto van laatst*. Vraag me niet hoe, soms ben ik compleet gesloopt tot aan een halve hartaanval aan toe, maarhet gebeurd me echt zelden dat ik mijn ov mis. Ik stond dus in de metro, en voelde de deuren sluiten, terwijl ik naar Rob's deur toe wilde lopen. Op het moment dat ik keek waar hij stond, zag ik hem op het perron staan, en reed de metro weg.

Ik dacht: ooooh shit! En Rob dacht op dat moment: godnondeju! En hij moest lachen, en ik eerlijk gezegd ook. Maar toen realiseerde ik me dat ik zijn tomtom ben deze week, en hij niet echt een idee had van waar hij naartoe moest. Arme schat. Hij zal toch wel weten dat het maar twee haltes naar Muzeum is? Hij zal toch wel realiseren dat ik gelijk naar Muzeum ga? Dat lijkt me logisch, in ieder geval. We hebben deze route nu al 4x heen en terug afgelegd, hij zal de hint toch wel begrijpen? Ik zie het al helemaal voor me dat ik uiteindelijk na 3 uur zoeken bij het hotel kom en zijn ouders moet bellen via de receptie van het hotel: Halloooo ouders van Rob; ik ben hem kwijtgeraakt. En ik schoot in de lach, en ging maar op het bankje bij Muzeum zitten. Ik kreeg een smsje van Rob: ben jij de eerste halte uitgestapt? Waarop ik smste: TWEEDE. En vervolgens: 2e halte; Muzeum!!! Waarop hij belde: oh, ik sta op Müstek. En op dat moment kwam de volgende metro voorbij rijden. (ze rijden gelukkig om de 4-5 minuten). Ik moest lachen en zei: Ik sta op Muzeum, waar anders? Rob: BLIJF STAAN, IK KOM ERAAN! En ik dacht bij mezelf: Ik blijf helemaal niet staan, ik ga zitten, en ben lekker op het bankje gaan zitten wachten op de volgende metro. Wat een ramp dit, ik zou écht zweren dat hij de metro wilde pakken. Ik ben gewoon Rob kwijt. Handig... (not). En de metro kwam er gelukkig al aan, en we waren allebei zichtbaar opgelucht.

'Hoe hajj dat nou?'
- Ja, als ik in Nederland een afslag mis met de auto, heb ik ook zoiets van: ach, ik pak de volgende wel, en dat dacht ik bij de metro dus ook, we hebben geen haast.
'Ik dacht dat je er in zou gaan'
- Ik wist het niet zeker
'Nou, ik anders wel :-)'
- Godnondeju!

En we lagen compleet dubbel van het lachen, en zijn vervolgens bij Budejovicka wat gaan eten. Daar waren we nog niet geweest en ik herkende de naam van 15 jaar geleden, en dat was wel leuk. Uiteraard is dat nog steeds leuk, en hebben we heerlijk gegeten. Overigens stonden we voor een stoplicht dat groen was, maar dus weer nét bijna rood zou worden, en hij rent ineens de straat over, en laat mij zo staan. Waarop ik zeg: Oh, dus nu ren je wel? En wederom veel lol en humor. Het was ook best grappig dat ik dus een zware tas had en bij de kassa stond te betalen, en mijn portemonnee op wilde bergen in mn tas (flap opzij, rits open, portemonnee erin proppen, flap dicht) terwijl er 10 wachtende mensen achter mij stonden, en Rob gewoon wegliep en het volle dienblad vol eten liet staan, zodat ik hem mee kon nemen. Het meisje achter de balie zei: Men, even Americana men, all the same!*rolt met haar ogen*. Waarop ik moest lachen. Daarna zijn we naar het hotel gegaan en hebben we nog even online gezeten, maar ik was ontzettend moe wegens slaaptekort, dus ik heb even gewacht met bloggen. Rob zei: wil je een biertje voor me gaan halen? En ik viel bijna over de vloer van het lachen; want ik bleef maar aan Hans Teeuwen denken: hee hoer, ga es bier haluh! En toen ik het Rob vertelde zei hij: zo zei ik dat helemaal niet! Waarop ik zei: nee, maar daar moest ikwel even aan denken. Hij:hee kut, ga es bier haluh! Nja, erg melig dus...

Vannacht was mijn eerste nacht dat ik meer dan 7 uur geslapen heb, en ik ben echt brak. De bedden zijn verschrikkelijk. Rob's rug is er aan gewend geraakt en is opgeknapt gedurende de week, terwijl de mijne juist aan het afbreken is, dus dat is echt contra. Ibuprofen ftw! We zijn vandaag naar de dierentuin geweest, maar er ligt hier een ongeduldige Rob naast me te wachten, totdat we gaan eten, dus dat blog ik later. Heel veel foto's en filmpjes en we zijn in een krakkemikkige wankel-de-wankel gevaar-voor-eigen-levenkabelbaan geweest, waarbijje doodsangsten uitstond, omdat de berg te groot was om te beklimmen.Uiteraard hebben we tig veel lol gehad, en melig-melig-melig-supermelig. Dus dat zit helemaal goed.

XxxxxXjes