Vanochtend om half zes ging de wekker... Vannacht sliep ik als eerste op 2 rubberen schuimmatjes op de grond, maar die had ik om half 2 's nachts omgeruild voor een te kleine bank. Ik lag helemaal in een slaapzak gerold, toen Rob koffie ging zetten. Ik heb niet veel geslapen, in ieder geval. Om half zeven hebben we de auto ingepakt, alle spullen gecheckt en gedubbelcheckt, en om zeven uur zijn we begonnen met rijden. We waren al snel in Nijmegen en ik begon uiteraard al melig te zingen: we zijn er bijna, we zijn er bijna... Enwe haddentoen nog 860 km voor de boeg. Dat begon dus al goed.

De eerste twee uur Duitsland waren fijn. Met 140 km/h en cruise control ging alles supersnel. Hier en daar een asociale voordringer, of iemand die zat te 'douwen' omdat we te langzaam gingen, maar we hadden flink de vaart erin. We zijn ongeveer om de twee uur gestopt. We hadden zelf broodjes, ice tea, cola en snoepgoed e.d. bij ons, en we hoefde alleen maar wat bekertjes bij een restaurant onderweg te scoren. Een stuk verderop, meer het binnenland in, werd het ineens heuvelachtig. Daar gaat de cruise control. Dat was best wel pittig rijden voor Rob. Ik kon daarentegen genieten van het prachtige landschap en de mooie dorpjes in het dal. We zaten behoorlijk hoog waardoor onze oren aan het suizen waren. De autoradio schalde ontzettend veel Duits gebrabbel, maar tussen het gepraat van de radio ende tomtomdoor hoorden we Caro Emerald. We kwamen op behoorlijke pittige stukken ook al reden we bijna 200 km immer geraden aus. Er was volop te zien... We hebben 1 verkeerde afslag genomen die niet duidelijk aangegeven was, waardoor er gelijk een kwartier extra bij kwam.

Onderweg vroeg Rob aan mij of ik wist wat 'dat ene verkeersbord' betekende. Ik was compleet verbaasd. Wie heeft er hier nou een rijbewijs? Ik besloot erop te letten, omdat we hem heel erg vaak tegenkwamen. 'Ik denk dat dat betekent dat er 1 rijbaan bij komt, en er later één afgaat'. Waarop Rob mij bedenkelijk aan keek. Waarop ik mn tong uitstak en zei: Ja, het is dát, óf het is een doodskist voor kabouter Plop met zo'n spitse puntmuts. Waarop hij vond dat dat laatste veel logischer klonk. (we waren ergmelig).

We hebben onderweg ongeveer4 ongelukken gezien, waarvan 2 in Duitsland, waardoor we even file haddenen 2 in Tsjechië. Bij Marienburg stonden we vast ivm een ongeluk en het zomerfeest daar. Niet lang daarna passeerden we de grens naar Tsjechië en toen kon het feest pas echt beginnen. De eerste paar kilometers over de grens ging alles nog goed, maar al gauw kwamen er gaten in het wegdek, te grootte van een KOELKAST. Waardoor er een hoop gevloek gaande was, en veelal schuttingtaal door de auto klonk, die ik niet ga herhalen. We waren er al snel achter dat je in Tsjechië spotgoedkoop kunt tanken en roken. (ongeveer 1,20 per liter, en een pakje marlboro kost 3 euro nog wat). Dát zijn de prijzen, en die maakten het wegdek dan wel goed. Eenmaal in Tsjechië hebben we van de pauzes afgezien en zijn we aan één stuk door blijven rijden. Ik geloof dat we de laatste 350 kilometer niet meer gestopt zijn, want we zagen het steeds later worden. We reden door de bergen en zagen grijze regenwolken langs ons drijven, dat was wel een heel apart gezicht.

In Tsjechië staat niet veel aangegeven qua snelheid, dus het was meerendeel een beetje gokken hoe hard je kon rijden, ivm de gaten in het wegdek. We kwamen langs 'Let op'-borden waar we duidelijk moesten opletten. (Prozor?)WAAR we op moesten letten, stond eronder in het Tsjechisch vermeld. Rob vroeghoe goedmijn Tsjechisch was, en bij ieder bord heb ik iets nieuws verzonnen, waarvan ik dacht dat dat het wel zou zijn. Ik had geen flauw idee waar die borden op sloeg, maar hij geloofde me gelijk en maakte zich geen zorgen. We zagen een heleboel auto's langs de kant van de weg staan met een lekke band of een klapband, waarop ik maar eens voorzichting geinformeerd had of hij een reserveband bij zich had. Dat gaf me toch net even iets meer zekerheid wbt die let-op-waarschuwingen.

Uiteindelijk zijn we kriskras door dorpjes en slingerroutes gereden, en hebben we tig veel afgronden en richels gezien, en zaten we uit meligheid te verzinnen wat er na de onoverzichtelijke bocht kwam. Een olifant, een vrouw met een baard, een woeste rivier met draaikolk, of zulk soort dingen, puur omdat we niet wisten wat er op ons afkwam. De dorpjes waren leuk, maar voor Rob ontzettend moeilijk ivm slecht wegdek en het ontbreken van wegmarkeringen. Hij was compleet gesloopt, en toen bleek nog dat we half Praag door moesten om bij het hotel te komen. Het laatste kwartiertje-twintig minuten begon hij echt moe te worden en werd hij een tikkie chagarijnig, maar toen hebben we ons hotel gelukkig bereikt.

We hebben van 07:00 tot 18:30 in de auto gezeten, en zijn veilig aangekomen op onze prachtige bestemming!