Haha, ik loop een beetje achter, dat krijg je als je op vakantie bent. ;-)

De nacht hiervoor hebben we niet zo heel erg veel slaap gekregen ivm een schreeuwlelijk beneden die iets te diep in het glaasje had gekeken. Hij maakte een hoop herrie en schopte tegen een prullenbak aan en dergelijke. Dat was op zich best wel komisch om te zien, maar als je pas om half vijf slaapt, ben je toch wel een beetje brak bij het ontbijt 's ochtends. Rob ging daarom terug slapen terwijl ik een beetje rondgehangen heb in het bos hierachter. (wat overigens een schitterend bos is). Rond 12 uur loopt het kamermeisje hier ergens rond, en omdat Rob lag te slapen, heb ik haar maar even geholpen met handdoeken omruilen en het bed opmaken etc. zodat zij onze kamer kon overslaan.

'Do you speak English?'
- No
'Deutsch?'
*maakt handgebaar voor weinig*
'Mein eh, freund slaft, und wir brauchen neue .. och jezus, duits op de vroege ochend, wat zijn handdoeken in het duits?'
*kamermeisje kijkt me aan met vraagtekens*
'Wir brauchen diese'
*wijst handdoeken aan op de kar*

En ze pakt een lijst met kamernummers, en ik moet de onze aanwijzen. Ze knikt haar hoofd en ik zeg nogmaals: He is asleep, slaft,nicht tot; ihr slaft. *gaat over in gebarentaal*. En ik kreeg me toch een stapel handdoeken. De ervaring leert me dus dat het geen ene zak uitmaakt welke taal je spreekt, want je kunt je toch wel verstaanbaar maken. En ze was blij dat ze onze kamer kon overslaan. Wat ik me wel kan voorstellen, aangezien er zo'n 20 kamers per verdieping zijn. Ik heb haarook een stapel handdoeken terug gegeven, en zelfmn bed maar opgemaakt. Tegeneen uur of 12 heb ik Rob wakker gemaakt en zijn we richtingPrazsky Hrad gegaan. Wederom met de metro en hebben een retourtje gekocht, waarvan ik niet eens zeker wist of die geldig was. Robheeft er natuurlijk helemaal geen verstand van als het over ov-zones gaat. We halen 3 zone-retours, maar ik heb werkelijk geen flauwideehoe het zit met die zones hier, want dat staat niet op de metro-lijnenkaart. Maar goed, ik ben een groot ervaringsdeskundigewat betreftzwart rijden in het openbaar vervoer, dus ik hou lekker mn mond, en als er iemand naar vraagt, gaan we gewoon gebrekkig Engels praten of zeggen we: wir haben est nicht gewusst. Zo heb ik dat in Amsterdam ook al tig keer gedaan. (de boetes zijn overigens iets van 4-10 euro, dus tja, who cares, kan ik gelijk vragen welk kaartje dan wél goed is).

In de metro kwam er controle, dus ik dacht: owjee, daar gaan we, en exact op het moment datde controleur bij Rob en mij kwam, had hij er schijnbaar geen zin meer in en stapte uit de metro. Dus nu weet ik nog niet hoe het zit met de zonegrenzen.

Anyways; we kwamen weerterug bij Malostranska en liepen een heuveltje op, om daarnavervolgens aan onze klim te beginnen. Kreeg ik al last van mn voeten na het eerste heuveltje. Nou, dan baal je wel als je ineensnaar de burchtmoet gaan klimmen. Het is nogal een hoogte, en eergisteren hadden we het niet zo in de gaten omdat we heeeel langzaam klommen (we deden er 2 uur over) maar we hebben nu de zij ingang genomen, zodat we niet opnieuw over de Karlsbrug hoeven, en de drukte kunnen vermijden.

Dit lijkt nog meevallen, maar geloof me; da ist nie! Is het nog ver, grote smurf? Janog heel ver... Je moet wel iets over hebben voor het prachtige uitzicht. Dat uitzicht verveelt overigens nooit, alleen dát is de klim al waard. Ik was blij dat ik flesjes water bij me had, want het was natuurlijk al dik 25-28 graden, en als je dan bergopwaarts moet, is dat a-relaxed. Overigens is het ook a-relaxed om een liter water mee te sjouwen gedurende de klim, maar goed, die hebben we boven aan aanzienlijk doen slinken. We stonden weer op het plein bij de achterkant van de Sint Vitus kerk. Ik heb de foto in het album van de St. Joris kerk gezet, dus jullie denken dat het de St. Joris is, maar dat is dus niet zo. Dat was een foutje van mij. Die kickass kerk die jullie zien is de St Vitus, waar jullie gisteren al die schitterende foto's van hebben kunnen zien. Dít is de St. Joris:

Sancte Georgi - St. Joris.

Eenmaal binnen moest ik eerlijk bekennen dat hij een beetje tegenviel. Maar ik bedoel; als je de Sint Vitus kerk gezien hebt van binnen, valt verder alles in het niets. Hahahaha. Dan ben je zo gruwelijk verwend, dat je het kleine bijna niet kunt waarderen. Alhoewel, zó klein was hij anders ook weer niet. En uiteraard ook schitterend. Het bling-bling gehalte wasdaarentegen een stuk lager. Totdat webij deuitgang waren, en toen zagen we deze:

Echt geweldig. Bij de uitgang staat alle glitter and glamour, plus dat er zo'n heel erg chagarijnig Tsjechisch mensje bij staat, wat in zes talen zich druk staat te maken: NO PHOTO'S! Even wilde ik een foto van haar maken, maar het leek me niet handig met die bewakers bij de deur. Ze kunnen er wel uit zien als mickey mouse, maar ik denk niet dat ze veel humor hebben.

Daarna zijn we naar het beroemde gouden straatje gegaan. Het was even zoeken op de kaart, maar we hebben hem uiteindelijk gevonden. Daar woonden vroeger de kasteelbedienden/wachters, in elf kleine minihuisjes. Vooral met de nadruk op mini, want als je claustrofobisch bent, moet ik je écht afraden om daar naar binnen te gaan. Vooral de massa's toeristen die allemaal tegelijk naar binnen willen maken het benauwd. Het is het overigens wel waard, om te gaan bekijken. Je gaat vooral de diepte in, en je kunt beter goed je hoofd intrekken, want de deuropening zit ruim 10 cm lager. (met dank aan mijn voorhoofd voor het opdoen van die ervaring, tot 3x aan toe). Ik ben blij dat we op een gegeven moment voor een gallerij gekozen hebben, vol met harnassen, wapensen middeleeuwse kledij, puur om van de overige toeristen af te komen. Hier hebben wij ook met een kruisboog geschoten, voor de extravagante prijs van 2 euro. Ik had er al wat ervaring mee, en schoot 40 punten. De man vertelde dat hij al lang blij was, dat iemand het doelwit had geraakt, want dat kwam niet zo vaak voor. Je schoot namelijk of nét te hoog, of nét te laag. Best wel frustrerend.

In het blauwe huisje (nummer 22) heeft Kafka gewoond. Helemaal super om te zien, maar er stonden ongeveer 300 man in één klein huisje, dat ik bij mezelf dacht: pffff de groeten! Kafka zou mij begrijpen en mijn mening delen. :-)Voor de rest waren de andere huisjes ontzettend schattig, klein en leuk om te zien. Het had alleen heel weinig toevoeging. We zijn naar de kerkers geweest, dat was ook supertof om te zien. De martelwerktuigen lagen fijn opgesteld, en je kon je een levendige voorstelling maken van hoe dit ooit geweest zou zijn. Het was er uiteraard heel erg muf en donker, en je mocht ook geen flits gebruiken, dus de foto's daarvan zijn nogal donker geworden. Het was in ieder geval zwaar tof. Ik vonder alleen maar weinig 'cellen' in ziten. Ik heb maar 1 hele grote ruimte gezien in de put waar ze ingegooid werden, en 2 kleine kamers. Ikdenk dat ik mijn poging tot zwart rijden toch maar ga beperken, deze week. Just in case.

Eenmaal op het achterplein van het Gouden straatje en de kerkers stond een ouderwetse kraam:

Hier hadden ze heerlijke stukken deeg/brood, met suiker, kaneel en walnoot. Dit werd allemaal ter plekke gemaakt en dat was hartstikke lekker. Je moest er een dik kwartier tot half uur op wachten terwijl de wespen overal zoemden, maar ik vond het dat wel waard.

Daarna zijn we nog even door de burcht gaan lopen en werd ik ineens in het Tsjechisch aangesproken door een soldaat in het legergroen. Hij klonk niet al te vriendelijk en ik zei: ja zeg, flauwerd;hoeveel zones is het met de metrodan? En hij trok me zoopzij. Waarop ik zei: How rude! Maar op dat moment kwamen er 3 wachters langs marcheren en stond ik op het pad van de wisseling van de wacht. Mijn God, zég dat dan in het Engels ofzo. Ik dacht: wat zullen we nou krijgen? Maar goed; de drie musketiers wilden er langs... En toen ze voorbij waren, zijn we even het museumwinkeltje in gegaan en een beetje rondgesnuffeld en vervolgens naar de laatste bezichtiging gegaan: the royal palace. We moesten eerst het paleis zien te vinden, want binnen de burcht heb je één en al paleis, en zie maar eens het juiste gebouw te vinden. Het staat behoorlijk slecht aangegeven. Uiteindelijk heb ik zo'n musketier aangesproken, en kwam tot de conclusie dat zijn onwijs lichtblauwe ogen goed kleurden met zijn uniform, en ik allang vergeten was, wat ik wilde vragen. (would you like to go drink pivo with me?) Nee, even zonder gein. Ik pakte de kaart erbij en hij wees ons de goede richting op.

Het paleis was uitermate teleurstellend. Het overgrootte gedeelte van het paleis was niet toegankelijk, meerendeel van de ruimtes waren afgesloten wegens technische (financiele) redenen, en de ruimtes die er wel waren stelden niet zo gek veel voor. Nevertheless; het uitzicht vanaf daar over Mala Strana was weer fenomenaal. Ze hadden een kopie van de kroonjuwelen in de vitrine, een maquette, een troon en voor de rest 2 hele lelijke kastjes en een familiewapen. Ook mocht je in die ruime niet fotograferen, dus ik heb er geen foto's van. Niet dat ik denk dat jullie sowieso zitten te wachten op die foto's, want het paleis is eigenlijk wel saai. Zelfs mijn garderobe thuis is boeiender, als ik eerlijk ben. Ik vraag me wel af waarom we in een paleis van ruim 570 meter lang en 130 meter breed, maar 15 bij 3meter tentoonstelt aan publiek. Makes me wonder... Mocht iemand hier informatie over hebben, dan hoor ik dat graag.

Toen we de burcht gezien hadden, zijn we de steile heuvel weer afgelopen. Althans, dat waren we van plan, maar Rob wilde nog even de wijngaard in.Dat leek me ook wel een goed idee, omdat het ondertussen druk geworden was, en er weer bosjes toeristen met zo'n busreis binnen gekomen waren. Als je dan via de normale weg blijft lopen, is het net zo'n kudde koeien die achter elkaar aansjokt, en dan in de brandende zon, dat is niet zo prettig. Bovendien hadden we pijn aan onze voeten en kuitspieren van het heuvel-lopen, en wilden we een andere route. De wijngaard was echt heel mooi om te zien. Een stuk natuur, zo dicht bij de hand, met hele grote trossen blauwe en witte druiven. Er staan uiteraard fonteinen, bankjes, en allerlei eettentjes waar je even lekker kunt gaan zitten. Omdat we naar beneden liepen, dachten we dat we uiteindelijk wel ergens beneden uit zouden komen. We hadden al pijn aan onze voeten en we (althans ik!) waren lichtelijk geirriteerd omdat deze weg, die inderdaad minder steil was, wel 4x zo lang duurde, en op het eind een aantal trappen bevatten, zodat je weer op het juiste niveau kwam. Tip voor de mensen vanPrazsky Hrad; google eens op extreme glijbanen, en bouw er ééntje van boven naar beneden, en vraag 50 kronen voor de entree.

Eenmaal beneden had ik het he-le-maal gehad. We zijn dus hier gaan uitrusten:

Schitterend... Daarna zijn we doelloos door de stad gaan slenteren, wat onwijs tof was. We zijn onder de Karlsbrug doorgelopen, hebben ontzettend veel mooie foto's van Praag gemaakt en hebben volop gekletst over de dingen die we nog willen doen, deze week. We hebben een stuk langs de Moldau (vltava)gelopen en zijn vervolgens later weer het centrum in gegaan. We hebben volop drinken gekocht in de supermarkt, een bankomat bezocht om te pinnen, een lekker ijsje gekocht en we zijn daarna vervolgens op zoek gegaan naar de metro. Er was een bord dat ons naar binnen stuurde. Een bordje: metro. Waarop ik zei: daar moeten we naartoe. En we kwamen ineens uit in een ondergrondse supermarkt die nog groter was dan de parkeergarage bij bijlmer arena. Ik stond echt even te kijken van: wtf? Er stond een oude man te lachen en vroeg of hij ons kon helpen, dus ik vroeg hem waar de metro was, en hij stuurde ons verder hetgebouw binnen. We waren zojuist een warenhuis ingelopen, met overal winkels en zaakjes, eettentjes en wat allemaal nog meer. Geniaal!!! Maar we waren nog steeds de metro kwijt en Rob en ik liepen ieder een andere kant op om hem te gaan zoeken. Ik ben naar een bewaker gelopen en vroeg hem:

'Hi, can you tell me where i can find the'metro' '
- Hellooo, you americana?
'Yes, i am'
- I can hear it from your accent, i have an uncle living there, BIEJOETIEFOEL COUNTRY!
'I know, i so love it...! So, were can i find the Metro?'
- Friend, go straight ahead here, en make a right, there you will find it
'Thank you very much!'

En ik moest lachen en ging Rob zoeken en we zijn naar de metro gelopen. Ik had ongeveerzo'n 15 secondende tijd om te kijken waar we waren, en waar we naartoe moesten, wantwe zaten midden in de spits, en drukdrukdruk want de mensenmassa voert je mee, en ik kwam erachter dat we op Národni Trída stonden en dat we naar de halte Florence moesten, om daar over te stappen op de rode c-lijn, voor het hotel. 'Het zijn maar drie haltes tot Florence'. 3 haltes later stapten we uit en kon ik de overstap niet vinden. Dat was vreemd.Het duurde even voordat ik besefte dat we op Námesti Republiky stonden, en dat ik me een halte vergist had.Lekker slim, ik moet ook beter kijken. En tellen kunnen we ook al niet, want het waren 2 haltes. Omdat het lawaai in demetro van de spits oorverdovend was, 300 pratende Tsjechen per coupé, had ik de omroepinstallatie niet gehoord. Maar we zijn gelukkig thuis gekomen, en waren bek af. Uiteraard moesten we weer de heuvel oplopen, waarbij ik het zwaar kreeg met mijn zware tas en de 25 graden,gekochte fles ice tea en sowieso met 100+kilo aan overgewicht. Toen werd ik deheuvels wel even goed zat. Ik had nota bene nog een fles water in mn tas en deanwb-gids, zonnebrillen, tomtom, reisdocumenten, fototoestel etc. etc. bij me.Alles wat er meegenomen moet worden, verdwijnt in mijn grote tas entoen Rob voor de grap zei:je moet eens aan je conditie werken, had ik écht zin om een flesje water naar zijn hoofd te gooien. Ik heb het uiteraard niet gedaan, maar ik had eigk de behoefte wel heel erg sterk.

'Je mag anders mijn tas ook wel even dragen hoor'
- Ik kijk wel uit :-)

Al zwetend en hijgend kwamen we terug op de hotelkamer, waar we op adem zijn gekomen en ons hebben opgefrist. Tegen een uur of acht zijn we naar het restaurant gelopen, waar we lekker hebben gegeten. We zaten op het terras en ik werd letterlijk opgegeten door de muggen. Rob had nergens last van, en we zaten te grappen dat er aan mij nou eenmaal meer vlees zat, en dat ik zo lekker rook, etc.Ophet moment dat ik zelfs 2 muggenbulten in mn gezicht kreeg werd het mij echt even te gek. Dusheb ik de schijfjes citroen uit mn cola gepakt, fijngeknepen en zowel mn gezicht als mn armen ingesmeerd met citroen, en toen gingen zede buurman lastig vallen. Dát zal ze leren... Ettertjes. Uiteraard ben ik op de hotelkamer daarna lekker uitgebreid gaan douchen. *snif snif* Oeh, het ruikt hier naar citroen, tis wat. We hebben trouwens onwijs veel lol gehad op het terras, want ene MOMO had tegen Rob gezegd dat er kátten in de goulash worden gestopt. En drie maal raden wat ik gisteravond bestelde? Waarop Rob dus volkomen in een deuk lag... Ik moet jullie teleurstellen, er zit toch echt rundvlees in de goulash. En waarom we nergens katten zien, weet ik ook niet precies, ze zijn er ongetwijfeld.De goulash was overigens prima.

Het koelt hier overigens ontzettend snel af als de zon weg is, en gisteravond was het behoorlijk fris. Alleen vannacht is het weer benauwd geweest. We hebben door de hitte en benauwdheid nauwelijks geslapen, en omdat we niets op de planning hebben staan vandaag, gaan we lekker luieren en bij komen van onze rugklachten. (de bedden zijn best wel vreselijk;-) ) Ik heb er de eerste 2 nachten niet echt iets van meegekregen, maar na de derde en vierde dag begin ik het ook te merken. Maar goed, als je 's ochtends wakker wordt, hoef je maar een half uur rechtop te zitten en vervolgens te gaan bewegen, wil je rugpijn weg zijn. En ik heb gelukkig nog de ibuprofen voor als het serieus uit de hand begint te lopen. Overigens heb ik mijn nette zwarteschoenen kapot gelopen door die straattegels hier, dus wss komen er deze week steeds meer foto's van mij in mijn oerlelijke roze glitter-crocs, waarvan ik dolblij ben, dat ik ze heb meegenomen. De laatste keer dat ik in Praag was, liep ik immers ook op blote voeten door de binnenstad omdat mn schoenen het begeven hadden. Dat wil ik nu wel voorkomen.

Vandaag is het hier stikheet, benauwd en ongeveer 28 graden. Heerlijke temperatuur, maar je word er wel ontzettend loom en traagvan. En dan heb ik het nog niet eens over de sproetjes die spontaan overal bij mij tevoorschijn komen, en de hoeveelheid zonnebrandcreme die er doorheen gejaagd wordt. Warm warm warm, er gaan liters drinken doorheen!

Voor de rest weten we nogniet precies wat we vandaag gaan doen, sostay tuned. <3