Vandaag was een hele drukke dag!

Zoals ik vanochtend beschreven heb, heb ik de metro gevonden. Toen ik vanmiddag Rob wakker gemaakt heb (no worries, na de eerste keer zachtjeszijn naam noemen, was hij gelijk klaarwakker en ready to go) zijn we naar de metro gelopen. Op dat zelfde moment kwam 'ons' kamermeisje de hotelkamer schoonmaken, dus dat was een perfecte timing. We hebben ons kaartje gekocht bij de informatiebalie, en ik schoot in de lach, want dat was exact hetzelfde kaartje als ik uit de automaat had kunnen halen, maar dit voor de zekerheid tóch nog even wilde checken. We zijn via het bospad naar beneden gelopen. Het leek me best wel oneerlijk om Rob op de terugweg dit steile gedeelte omhoog te laten lopen, maar naar beneden lukt nog wel. Ondertussen waren we gezellig aan het kletsen, terwijl hij mopperde op de steile heuvel, waarop ik voor de grap zei: wacht maar totdat we hem weer op moeten ^^

We liepen naar de metro en ik had mijn anwb-boekje bij me met daarop de metrokaart. Het metro netwerk lijkt op dat van Amsterdam, en het duurt niet lang voordat je de logica gevonden hebt. Althans, voor mij dan. We zitten op de rode metrolijn, de C-lijn bij roztyly en we moesten naar Muzeum, om daar vervolgens een transfer te pakken op de groene A-lijn richting Pretiny, en vervolgens uitstappen bij de halte: Staromestska. Rob geloofde het gelijk en was een beetje duf. We stapten in de metro die uiteraard Tsjechisch prevelde en daarbij wel komische reacties kreeg van Rob. 'WA?' Ik: dat je je handen en benen binnen de deur moet houden, want de deur gaat sluiten. Even later ging de omroep weer. 'WA?' Dat de volgende halte Budejovicka is, etc. En het wordt ook allemaal aangegeven op de borden, in het Tsjechisch. Als je gaat zoeken naar metro-halte: prestina (ofzoiets) dan heb je dikke vette pech, want prestina betekent 'halte'. (voor het geval je op de kaart gaat zoeken).

Bij Muzeum stapten we uit en moesten een hele lange roltrap af. Deze roltrap is 4x zo lang als de roltrap voor de metro in Amsterdam, dus kun je nagaan hóe ver je onder de grond zit. Ook staat er beneden verschrikkelijk veel wind, daar kan geen airco tegen op. Echt geweldig,je wandelt gewoon een tochtige koelkast in.Ideaal met dit weer. Al snel hadden we de juiste metro gevonden, we liepen er in 1x op af. Bij Staromestska zijn we uitgestapt en daar zagen we het Rudolifium.Rob vroeg zich af hoe ik dat wist. Ik zei: tja, dat weet je toch wel? (er stond een man op het grasveld voor het gebouw,die mij een foldertje gegeven heeft over het operahuis Rudolfium,met de afbeelding van het gebouw erop).

Ik zocht vervolgens de naam van het gebouw op in mijn ANWB-boekje en kwam tot de conclusie dat we de verkeerde kant op liepen. We draaien ons om en liepen de andere kant op. Overigens hebben wij hier gisteren ook nog gereden, dus ik wist waar we uitkwamen. We kwamen bij het Stare Mesto-plein uit (nee het heet anders) ?Dum u kamen neho zvonu? uit en zagen daar een hele hoop mooie gebouwen. Ik trok gelijk mijn fototoestel en begon plaatjes te schieten.

Zoals je kunt zien was het nogal druk op dit plein en besloten we maar richting de Karlsbrug te lopen. Maar dan moest ik wel even ontdekken waar we waren. Ik klapte de kaart uit en kwam tot de conclusie dat ik er niet wijzer van werd en terwijl Monk aan het verzinnen was dat ik zijn tomtom nog in mn tas had zitten, schoot ik de polizei aan,die ons de weg wees. We hoefden alleen maar dit bord te volgen:

En dat lukte uiteraard wel. Ik draaide de hoek om en ineens zag ik hem: DE ASTRONOMISCHE KLOK! Die wil ik zien!!! En ik stond ervoor en dacht: ships, de bedoeling was dat ik die om 12 uur 's middags zou zien. Ik heb even snel een foto gemaakt en we zijn doorgelopen. We gaan er deze week een keer voor terug om 12 uur. Ik wil de wisseling wel eens zien. Waarom? Gewoon omdat het kan, en omdat het leuk is. We stonden daar om 14:35 en dat was wel jammer. Uiteindelijk zijn we via steegjesnaar de Karlsbrug gelopen, en onder de poort door en waren we op de koninklijke route. En geloof me; als ik zeg koninklijke route, dan bedoel ik dat ook want de gebouwen waren ontzettend schitterend. Allemaal pracht en praal. Ik baal van het gebrek aan fotoruimte van deze site, want ik heb gedurende de dag 189 foto's gemaakt van alle schitterende dingen, die ik graag met jullie zou willen delen. Helaas is er dan geen ruimte meer voor de foto's van de rest van de week, dus jullie zullen dit later wel op een andere manier te zien krijgen. (Ik denk door middel van een youtube filmpje met halve gare muziek eronder).

De wifi-connectie is overigens niet al te snel met uploaden, dus photobucket is geen optie.DeKarlsbrug was ontzettend gaaf. Ik had hemal dik vijftien jaar niet meer gezien enhet was gelukkig nog exact zoals ik me herinnerdhad. Ontzettend drukmaar onwijs gaaf.

Zokatholiek als ik ben heb ik mezelf even laten zegenen en een wens gedaan, zoals het hoort. We moesten er wel heel erg lang voor in de rij staan, want er zijn echt dagelijks duizend man op die brug. Vervolgens zijnwe door gelopen naar Mala Strana en liepen weheuvel opwaarts. Op een gegeven moment liepen we wel heel erg heuvel opwaarts.We hebben een tentje gezocht waar we even wat zijn gaan eten en drinken, en vervolgens slenterden we steeds meer omhoog, zonder dat we er erg in hadden. Uiteraard omringd door de mooiste gebouwen en standbeelden. I so love Praag! Geniaal gewoon. Het is echt onbeschrijflijk.Minstens net zo mooi als Rome. Op een gegeven moment kwamen we hier uit:

En ik wist hoe laat het was. Prazky Hrad. De weg naar boven. Rob keek me een beetje vermoeid aan en ik legde hem uit dat we konden kiezen. We staan nu op driekwart van de klim, of we klimmen nog een kwart door en staan in de burcht, of we draaien ons om, gaan terug naar beneden en moeten hetzelfde stuk morgen wederom klimmen. Geloof me als ik zeg dat het ontzettend stijl is. Er waren 3 mensen voor nodig om een meneer in rolstoel tegen te houden. (Waar we overigens flink om hebben moeten lachen, sorry, vergeef ons...) We liepen grappen te maken over dat de Citroën c1 dit nooit zou halen, en dat weknettergek waren. Maar goed, we zijn eenmaal boven gekomen en zagen het prachtige uitzicht over Mala Strana.Dat was op zich al de hele klim waard.Ik zou het zo weer doen! (sterker nog, we moeten het morgen ook weer doen, maar dat lees je straks).

We kwamen hier uit:

Je kunt nog een stukje Rob zien in het midden. Hij is in het lichtblauwe shirt, voor de mevrouw weggedoken. Hij was niet echt in de stemming om op de foto te gaan. Hij stond te kijken naar de wachters. We betraden de burcht en liepen een beetje rond te struinen en volop foto's te maken. Het is uiteraard het meest grootste, het meest schitterendste wat je ooit gezien hebt. Ik ben een 'winkeltje' ingedoken en heb gelijk 2 kaarten gekocht. Met een studentenkaart heb je 50% korting op de entree. Ik heb mijn ov-studentenkaart laten zien, en heb dus gebruik gemaakt van de korting. Helaas had Rob geen kaartje met zijn pasfoto erop, en trappen ze vast niet in het Europees rijbewijs, dus hij moest de volle pond betalen. (250 kronen)Ze hebben een short tour die 2 dagen duurt, of een long tour, die nóg langer duurt, dus we hebben 2 dagen de tijd om de burcht te ontdekken. Vandaag en morgen. We zijn als eerste naar de St Vituskathedraal geweest. Google maar even, ze hebben 600 jaar gedaan om deze kerk te bouwen, en het oorspronkelijke plan was om het de grootste kerk van Europa te laten worden. Wat voor mij op dit moment onduidelijk is, is of dat doel ook behaald is. Maar met Rome in mijn achterhoofd, weet ik het niet zo zeker. We liepen naar binnen en we keken onze ogen uit. Het was schitterend. Ik zei nog voor de grap: Oke, ik geloof dat ik een perfecte trouwlocatie voor mijn toekomstig huwelijk gevonden heb. Rob raakte me kwijt, terwijl ik foto's aan het maken was van de entree. Toen ik hem weer terugvond zei ik: zullen we maar naar binnen gaan? Waarop hij verbaasd was. Ik moest lachen; lieve schat, we staan in het voorportaal. Ik liet onze kaarten zien en we liepen naar binnen.

Wat we daar zagen was adembenemend. Als de kerken in Nederland er zo van binnen uit zagen, ga ik vrijwillig naar de kerk iedere zondag. Helaas is Nederland nogal protestants, wich sucks. Ik heb een donatie aan de kerk gedaan en een kaarsje opgestoken. Rob moest lachen want hij zei: als je het kaarsje in het midden aansteekt, verbrand je je hand. Waarop ik hem mijn verbrandde hand liet zien met de woorden: that already happend. Er waren namelijk 700 mensen voor mij, die een kaarsje aangestoken hadden. Ik ga niet alle foto'sop dit blogposten, daarvoor moet je in het fotoalbum zijn. Later zal ik alle foto's in een youtube filmpje zetten, want de St Vitus is zooo waanzinnig groot en zo verschrikkelijk mooi! Het is waanzinnig prachtig. Erzijn tombes, graven en ontzettend veel beelden en glas in lood ramen etc. De crypte washelaas gesloten ivm technischeproblemen. Op dat moment kwam er een man met een groep van tientoeristen waarop ik zei: nou, dit noem ik anders geen technische, maar financiele problemen. Dat was namelijk best wel vreemd.

Vervolgens liepen we daarna naar buiten, richting de zuid toren van de St Vitus. Het was ons op dat moment even te gek om hem te beklimmen, dus dat hebben we niet gedaan. Wellicht morgen nog; maar iets zegt me dat ik me daar morgen ook niet aan ga wagen. Wellicht zijn het mijn voeten, die op dit moment echt murder zijn. Morgen gaan we terug om nog een aantal gebouwen te bekijken. We hebben nog even van het uitzicht genoten, van de wisseling van de wacht, en dat er een kind op zijn sodemieter kreeg!!! Want schijnbaar mag je nietmelig achter de drie wachters aan marcheren, want dat is een soort van heiligschennis. Op de weg naar beneden liggen bedelaars op de grond. Ze zitten op hun knieen, en houden hun hoofd op de grond, en hun petje in hun handen, en liggen doodstil. Op zich niet zo apart, al hoorde ik iemand zeggen dat ze er soms 16 uur lang liggen. Op dat moment zou je hun kniebeschermers gunnen, op die straatstenen. De verklede man op de foto vond ik lucratiever om geld vragen.

Vervolgens zijn we via het park beneden terug naar de metro gelopen, om vervolgens onze terugreis naar het hotel te maken. Eenmaal terug in Roztyly zijn we via de iets-minder-steile-route terug naar het hotel geklommen, maar hadden we al aardig de pap op, en waren we dood vermoeid. Ik weet niet hoe dat bij jullie is, maar op het moment dat ik doodvermoeid ben, word ik ontzettend melig en kan ik niet meer ophouden met lachen. Rob wordt daarentegen ontzettendcynisch en zo waren we eerlijk gezegd meer aan het lachen, en lagen we compleet in een deuk, dan dat wede heuvel opliepen. Ik kwam écht niet meer bij van het lachen. Boven aan de heuvel stond een bejaard Duits echtpaar, waarvan de vrouw me aansprak dat het zo warm en benauwd was (het is hier 25 graden trouwens, voor het geval je het nog niet wist) en het enige wat ik kon uitbrengen was: Ja dass stimmt, genau! En vervolgens lag ik praktisch op de grond van het lachen. Ik kon er niets aan doen. Het is zo benauwd, zo heerlijk warm en zonnig, zo schitterend en zo'n mooie omgeving, je hoeft maar iets grappigs te zeggen en ik heb bekant de slappe lach.Eenmaal in het hotel ben ik maar gelijk gaan plassen, want ik hield het niet meer. Rob heeft me zelfs vast moeten houden toen ik uit het raam ging hangen om te roken, want anders was ik serieus naarbeneden gedonderdwantzijn opmerkingen waren onwijs grappig. Ikga niet herhalen wat hij gezegd heeft, maar ik denk dat jullie ook compleet blauw gelegen hadden.We zochten overigens een brievenbus. De hele dag gezocht naar de brievenbus om er vervolgens achter te komen dattie naast de ingang van ons eigen hotel hangt. Reden nummer zeventienhonderd om je rot te lachen.

Vervolgens heb ik de foto's geupload en zijn we even gaan rusten, om vervolgens later een restaurant te gaan zoeken. We kwamen uiteindelijk uit bij de Obi, die hier vlakbij is, en hebben hier een uitgebreidde gyros-maaltijd genomen, inclusief cola, voor 2 personen ter waarde van drie hele euro. We gaan falliet in dit land. (not). Tenslotte moest ik voor de derde keer de heuvel op vandaag, en nu heb ik het wel een keertje gehad met dat gebergte hier. Morgen weer een dag. Rob gaat even een biertje halen, en we gaan lekker chillen in het hotel. Dalijk weer even een lekkere frisse douche nemen, want dat is wel nodig met dit weer. En uiteraard een sigaretje roken uit het raam.

Het is hier waanzinnig tof!